تجربه شهروند ترکیه ای از ابتلا به آبله میمونی | از کرونا بدتر بود | علایم اولیه آبله میمون +عکس
شهروند ترکیه از تجربه‌اش از دچار شدن به آبله میمونی می‌گوید: از کرونا بدتر بود| فکر می‌کردم دارم می‌میرم
شهروند ترکیه از تجربه‌اش از دچار شدن به آبله میمونی می‌گوید: از کرونا بدتر بود| فکر می‌کردم دارم می‌میرم
هارون تولونای ۳۵ ساله شهروند ترکیه که در شمال لندن زندگی می‌کند، و قبلا دوبار کرونا گرفته بود، به تبی ۴۰ درجه دچار شد و در نهایت معلوم شد آبله میمونی دارد.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روزنامه حریت آزمایش کرونای او منفی شد و بعد یک ضایعه پوستی کوچک روی بینی‌اش ظاهر شد. آزمایش‌های بعدی نشان داد که او آبله میمونی دارد و برای ۱۱ روز در بیمارستان بستری شد.
تولونای گفت که نمی‌توانست آب دهانش را قورت دهد و می‌ترسید که بیماری باعث مرگش شود.
او گفت: «پزشکان گفتند که مورد من یکی از شدیدترین موارد آبله میمونی است که تا به حال درمان کرده‌اند. چنان درد شدیدی در بدنم احساس می‌کردیم گویی که گوشت دارد از استخوان‌هایم جدا می‌شود.»
«فکر می‌کردم که دارم می‌میرم.»
او برای ۱۱ روز با داروی تکوویریمات، یک داروی ضد ویروسی ساخته‌شده برای درمان آبله که اکنون آژانس دارویی اروپا (EMA) مجوز مصرف آن برای آبله میمونی را داده است، درمان شد.
تولونای در مقایسه آبله میمونی و کووید-۱۹ گفت: «این بیماری بدتر از کووید بود که من قبلا دو بار دچار شده‌ام.»
او تقریبا پس از دو هفته درمان از بیمارستان مرخص شد و عکس‌های بهبودی‌اش در سایت سازمان جهانی بهداشت به عنوان نمونه‌ای از اینکه می‌توان جلوی آبله میمونی را گرفت، انتشار یافت.
آبله میمونی که یک بیماری ویروسی مشترک میان حیوان و انسان (زونوز) است در اشکال معمولش دارای دو دوره است: یک دوره تهاجمی که بین صفر تا پنج روز به طول می‌انجامد و شامل تب، سردرد شدید، بزرگ شدن غدد لنفاوی، درد پشت، درد عضلانی و خستگی شدید است.
دوره دوم با بیرون‌ریزی دانه‌های پوستی مشخص می‌شود که بین یک تا سه روز پس از ظهور تب شروع می‌شود. این دانه‌های پوستی بیشتر در صورت و اندام‌ها متمرکز هستند تا روی تنه. این دانه‌های پوستی در ۹۵ درصد موارد بیماری دیده می‌شوند.
اولین مورد ابتلا به آبله میمونی در کشور شناسایی شده است؛ هرچند که گفته می‌شود که این بیماری کشندگی بالایی ندارد، با این حال اکنون مهمترین پرسش آن است که علائم این بیماری چیست و چگونه منتقل می‌شود؟
روز ۲۵ مرداد ماه ۱۴۰۱، وزارت بهداشت از شناسایی اولین مورد ابتلا به آبله میمونی در کشور خبر داد. بر این اساس پدرام پاک‌آیین_سخنگوی وزارت بهداشت اعلام کرد که شناسایی این مورد با همکاری بیمار که یک بانوی ۳۴ ساله است و خانواده او، از طریق مشاهده ضایعات پوستی بیمار صورت گرفته است.
باید توجه کرد که به گفته کارشناسان و متخصصان حوزه سلامت، عامل بیماری‌زای آبله میمونی که پیش از این عمدتا به عنوان بیماری بومی آفریقای مرکزی شناخته می‌شد، اولین بار در میمون گزارش شد و بر همین اساس نام آن را آبله میمونی گذاشتند، اما در جوندگانی مانند خرگوش، خوکچه هندی و … نیز مشاهده شده است.
راه‌های انتقال “آبله میمونی”
باید توجه کرد که یکی از راه‌های انتقال این بیماری تماس با حیوان آلوده است؛ اعم از لاشه حیوان یا حیوان زنده. در عین حال تماس نزدیک با انسان آلوده به ویروس آبله میمونی هم می‌تواند منجر به انتقال این بیماری شود که از طریق قطرات تنفسی و ذرات تنفسی، ترشحات انسان آلوده و رابطه جنسی با فرد آلوده، تماس با وسایل شخصی بیمار و… منتقل می‌شود.
علائم آبله میمونی
در عین حال به گفته متخصصان، علائم این بیماری شامل سردرد، درد بدن، درد عضلانی، خستگی، تب، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی است.
طبق گفته متخصصان حوزه سلامت، آبله میمونی کشندگی بالایی نداشته و میزان انتقال آن هم نسبت به بیماری‌هایی مانند سارس، مرس و کووید۱۹ پایین‌تر است. در عین حال آبله میمونی در دوره پنهان بیماری قابلیت انتقال و بیماری‌زایی ندارد، بلکه از زمانی قابلیت انتقال بیماری وجود دارد که علائم بیماری ظاهر شود. هرچند که باید مراقبت‌های لازم انجام شود.
از سوی دیگر گفته می‌شود که افرادی که واکسن آبله تزریق کردند که در کشور ما افراد بالای ۵۰ سال هستند، این افراد تا حدود ۹۰ درصد در برابر این بیماری مصونیت دارند. بنابراین واکسن آبله بین ۸۵ تا ۹۰ درصد می‌تواند ایجاد مصونیت کند. در عین حال در هفته‌های اخیر هم واکسن اختصاصی آبله میمونی در اروپا و انگلیس تاییدیه گرفته بود.
در عین حال پیش از این اعلام شده بود که سازمان جهانی بهداشت برای آبله میمونی سطح هشدار را مطرح کرده، به ویژه برای کشورهایی که تعاملات زیادی با آفریقا دارند. کشورهای آفریقایی و اروپایی در این زمینه باید به هشدارها توجه کنند. بنابراین حالا که اولین مورد ابتلا به این بیماری در کشور ما هم شناسایی شده، باید هوشیار بوده و آمادگی داشته باشیم تا از انتقال بیشتر آن پیشگیری شود.
