بوسه پرویز پرستویی به دست دانیال شه‌بخش +عکس
پرویز پرستویی پیشکسوت سینمای ایران با انتشار این ویدئو نوشت: مشت‌هایی که گرچه در رینگ بوکس می‌جنگند و مبارزه می‌کنند، اما می‌توانند دست‌های قدرتمندی در همراهی و دستگیری مردم در بیرون از میدان مسابقه باشند.
دانیال شه بخش متولد 28 اسفند 1378 در زاهدان ، بوکسور تیم ملی است
او که عشق ژیمناستیک داشت اما از دوازده سالگی سر از رشته بوکس درآورد و در 19 سالگی به عضویت تیم ملی جوانان درآمد و حالا مدال نقره آسیا هم دارد
علاقه به ژیمناستیک
من از کودکی علاقه عجیبی به ژیمناسیتک داشتم ، شاید خنده دار باشد اما احساسم این بود که با ژیمناستیک می توانم پرواز کنم
این رویای کودکی ام بود اما هر بار بعد از مدرسه و کار به سالن مراجعه کردم با سانس جوانان و بزرگسالان روبرو شدم تا اینکه تصمیم گرفتم بوکس کار کنم
نحوه ورود به بوکس
شرایط زندگی ام طوری بود که از بچکی کار می کردم و شاگرد مکانیکی بودم
آن روزها چندبار اجازه صاحب مغازه به ورزشگاه نزدیک خانمان رفتم تا در کلاس ژیمناستیک ثبت نام کردم اما کلاس نونهالان با ساعت کار من همخوانی نداشت
یک روز بطور اتفاقی به سالن بوکس رفتم و مسعود ریگی قهرمان بوکس آسیا را دیدم و تصمیم گرفتم وارد رشته بوکس بشوم
تمرین از 12 سالگی
سال 1383 وقتی 12 ساله بودم با حقوق ناچیزی که از شاگردی مکانیکی می گرفتم در باشگاه بوکس با شهریه ماهانه 5 هزار تومان ثبت نام کردم
بعد از چند روز تمرین زیر نظر مربیان استعدادیابی ، با آقای نهتانی که الان در تیم ملی هم کنار من حضور دارد ، تمرین بوکس را شروع کردم
در تیم ملی تا سهیه المپیک
از سال 1397 که 19 ساله بود بصورت ثابت عضو تیم ملی جوانان بوکس شدم و یک سال بعد در اولین میدان رسمی بزرگسالان موفق به کسب سهمیه المپیک شدم
نایب قهرمانی آسیا
دانیال در 10 خرداد 1400 در مرحله فینال رقابت های بوکس قهرمانی آسیا در 60 کیلوگرم با شکست برابر حریف قدرتمند مغولستانی به مدال نقره رسید
پول رفتن به اردو هم نداشتم
چندبار تصمیم گرفتم ورزش را کنار بگذارم چون اوضاع اقتصادی مان اصلا خوب نبود و نمی توانستم جز امرار معاش به چیز دیگری فکر کنم
در آن شرایط مربی ام آقای محمود نهتانی مرا دلگرم می کرد و در روزهایی که برای رفتن به اردوی تیم ملی نوجوانان پول نداشتم ، از جیبش برایم هزینه کرد
نمی دانستم المپیک یعنی چی
راست اش تا سال 1393 اصلا نمی دانستم المپیک یعنی چه ، توسط یکی از دوستانم فهمیدم که هر 4 سال یکبار بازی هایی بنام المپیک برگزار می شود
از همان موقع خواب المپیک را می دیدم و رویایم این هست در المپیک تاریخ ساز شوم
تشویق مالی
در سال 1398 وقتی سهمیه المپیک گرفتم ، کمیته ملی المپیک 80 میلیون تومان و اداره کل ورزش استان هم 50 میلیون تومان به من پاداش دادند
همین تشوق ها بود که مرا برای موفقیت در المپیک و ادامه تلاش ام ترغیب کرد
کولبری از پاکستان
شما نمی دانید در سیستان و بلوچستان با این پول [130 میلیون پاداش] چه کارهایی می تواند انجام داد
سیستان و بلوچستان یک استان مرزی است و با پاکستان مرز مشترک داریم ، ماهم می توانیم مثل کولبرهای سنندجی از کشورهای همسایه کالا وارد کنیم
از پاکستان پوشاک و عطر و ادکلن وارد کنیم و نان حلال سر سفره مان بگذاریم
خداحافظ با تیتری خاص
بوکس تا همین الان هم مرا به رویاهایم رسانده است اما دوست ندارم مثل یک ورزشکار معمولی با سابقه قهرمانی در مسابقات کشوری و آسیایی بمانم
امیدوارم وقتی که با بوکس خداحافظی کردم ، تیتر بزنند شگفتی ساز المپیک با بوکس وداع کرد
مربیگری
خیلی ها به من پیام می دهند و از من می خواهند بعنوان مربی کنارشان باشم اما هنوز هیچ پیشنهادی را قبول نکردم اما دوست دارم به این سمت بروم
